2025 წლის 19 თებერვალს Forbes Georgia-მ გამოაქვეყნა სტატია ბანქოს სახლი ქართულად: მამაცაშვილის მამული ფართოვდება. საპასუხოდ, უჩა მამაცაშვილის ადვოკატმა ამირან
გიგუაშვილმა გამოგვიგზავნა განცხადება, რომელიც სტატიის ფარგლებში განხილულ ინფორმაციას შეეხება:
განცხადებაში მოცემულია უჩა მამაცაშვილის ადვოკატის პასუხები სტატიაში განხილულ მტკიცებულებებზე:
“საზოგადოების ინტერესის გათვალისწინებით და ჩემი მარწმუნებლის მაღალი სამოქალაქო
პასუხისმგებლობიდან გამომდინარე, თავს ვალდებულად ვთვლით, რამდენიმე განმარტება
გავაკეთოთ ჟურნალ ფორბსის ქართული გამოცემის 2025 წლის 19 თებერვალს გამოქვეყნებულ,
პოლიტიკურად ანგაჟირებულ და დეზინფორმაციულ სტატიასთან დაკავშირებით.
ცალსახაა ჟურნალისტის მცდელობა, უძრავ ქონებასთან და მშენებლობის ნებართვის მიღებასთან დაკავშირებული აბსოლუტურად სტანდარტული სამართლებრივი პროცედურები, წარმოაჩინოს ადმინისტრაციული წარმოების პროცესში შესაბამისი ორგანოების მხრიდან უჩა მამაცაშვილის ოჯახის მიმართ განსხვავებულ/განსაკუთრებულ დამოკიდებულებად. აღნიშნულიდან გამომდინარე საჭიროდ მივიჩნიეთ საზოგადოებისათვის განვმარტოთ სტატიაში მოყვანილი რამდენიმე საკითხი:
–
უჩა მამაცაშვილის ძმა, არჩილ მამაცაშვილი თბილისში, ბაგების სატყეო უბანში 90-იანი წლებიდან ფლობდა სტატიაში დასახელებული 10 მიწის ნაკვეთიდან ორ ნაკვეთს, აღნიშნული ნაკვეთები არჩილ მამაცაშვილის სახელზე საჯარო რეესტრში აღრიცხულია 2008 წლიდან. სტატიაში აღნიშნული ორი მიწის ნაკვეთის შესყიდვა ნამდვილად მოხდა აუციონის გზით. ამ ნაკვეთებიდან ერთი მდებარეობდა არჩილ მამაცაშვილის კუთვნილ ორ ნაკვეთს შორის, ხოლო მეორე კი იგივე ნაკვეთების მომიჯნავედ. ჟურნალისტი ხაზგასმულად მიუთითებს ნაკვეთების გაყიდვის დაბალ ფასსა და აუქციონში სხვა სუბიექტის მიერ მონაწილეობის მიუღებლობაზე, როგორც პრივილეგიაზე არჩილ მამაცაშვილისთვის, თუმცა ეს არ შეესაბამება სიმართლეს. რადგან სააუქციონო ფასები დადგენილი იყო მიწის ნაკვეთების სპეციფიკური მახასიათებლების გათვალისწინებით. საგულისხმოა, რომ ნაკვეთების კონფიგურაციიდან და ფართობიდან გამომდინარე თავად მერიის მიერვე განსაზღვრული იყო შეზღუდვა ამ კონფიგურაციით მშენებლობის აკრძალვის თაობაზე. შესაბამისად, ბუნებრივია, გარდა არჩილ მამაცაშვილისა, რომელიც შეძლებდა ახლად შეძენილი ნაკვეთების გაერთიანებას მის საკუთრებაში უკვე არსებულ მიწის ნაკვეთებთან, სხვა ნებისმიერი პირისთვის უსარგებლო იქნებოდა მათი შესყიდვა და აუქციონში მონაწილეობა.
ხაზგასმით აღვნიშნავთ, რომ სტატიაში მოხსენიებული 10 მიწის ნაკვეთიდან არჩილ მამაცაშვილმა უსასყიდლოდ გადასცა საკუთარ ძმას მის საკუთრებაში არსებული 4 ნაკვეთი, ხოლო დანარჩენი 6 ნაკვეთი ლელა მამაცაშვილის მიერ შეძენილია სხვა მესაკუთრებისაგან შესაბამისი საბაზრო ფასებით (ხელშეკრულებები რეგისტრირებულია საჯარო რეესტრში და ხელმისაწვდომია ყველა დაინტერესებული პირისთვის).
ჟურნალისტის მიერ სტატიაში აღწერილია მიწის ნაკვეთების მიზნობრივი დანიშნულების
ცვლილების და გაერთიანების აბსოლუტურად სტანდარტული პროცედურა. იმისთვის, რომ
მესაკუთრეს შეძლებოდა მშენებლობის ნებართვის მიღება აუცილებლობას წარმოადგენდა მიწის
ნაკვეთების გაერთიანება, თავის მხრივ გაერთიანებისთვის საჭირო იყო 10-ვე ნაკვეთს ჰქონოდა
ერთნაირი მიზნობრივი დანიშნულება. რაც შეეხება მერიის მიერ რეგისტრირებული შეზღუდვის
მოხსნას, ბუნებრივია ეს შეზღუდვები მოიხსნებოდა, ვინაიდან აუქციონის გზით შესყიდული
ნაკვეთები, რომლებზეც შეზღუდვა ვრცელდებოდა, გაერთიანდა სხვა ნაკვეთებთან და კონფიგურაცია შეიცვალა.
რაც შეეხება მშენებლობის ნებართვის გაცემის საკითხს. ნებართვა გაცემულია კანონმდებლობის
სრული დაცვით. ჟურნალისტი ერთი მხრივ, უთითებს მესაკუთრის მიერ სამშენებლოდ გამოყენების პირობების მიღების პროცედურის 2023 წლის ზაფხულში დაწყების თაობაზე და მეორე მხრივ, იქვე წერს ნებართვის 2 თვის ვადაში გაცემის თაობაზე. საზოგადოებისთვის განვმარტავთ, რომ მშენებლობის ნებართვის გაცემა მოიცავს ორ ეტაპს, პირველი ეტაპია მიწის ნაკვეთის სამშენებლოდ გამოყენების პირობების დადგენა, ხოლო მეორე ეტაპზე ხდება პროექტის შეთანხმება და ნებართვის გაცემა. ამ შემთხვევაში თბილისის მერიის არქიტექტურის სამსახურში მიწის ნაკვეთის სამშენებლოდ გამოყენების პირობების დადგენის მიზნით წარმოება დაიწყო 2023 წლის 21 აგვისტოს და საბოლოოდ ამ პირობების შეთანხმება მოხდა 2024 წლის 10 აპრილს, ამ წარმოების ფარგლებში არაერთხელ დადგა შუალედური შედეგი და გადავადდა პასუხის მომზადება. პროექტის შეთანხმებისა და ნებართვის გაცემის ეტაპი დაიწყო 2024 წლის 22 აპრილს, აღნიშნულ წარმოებაშიც ორჯერ დადგა შუალედური პასუხი და საბოლოოდ მშენებლობის ნებართვა გაიცა 2024 წლის 17 ივნისს. რეალურად მშენებლობის ნებართვის მიღების პროცესი ნაცვლად ჟურნალისტის მიერ ხაზგასმული 2 თვისა გაგრძელდა 10 თვემდე. აღნიშნული ინფორმაცია საჯაროა და ნებისმიერი დაინტერესებულ პირს შეუძლია გაეცნოს არქიტექტურის სამსახურის საიტზე: tas.ge”
განცხადების სრული ვერსია შეგიძლიათ იხილოთ აქ გვინდა, გამოვეხმაუროთ უჩა მამაცაშვილის მხარის განმარტებას:
ნაკვეთების გაყიდვის დაბალ ფასსა და აუქციონში სხვა სუბიექტის მიერ არმონაწილეობის შესახებ
უჩა მამაცაშვილის ადვოკატის განცხადებით, არჩილ მამაცაშვილის მიერ საჯარო აუქციონზე შეძენილი ორი მიწის ნაკვეთიდან ერთი მდებარეობდა არჩილ მამაცაშვილის კუთვნილ ორ მიწის ნაკვეთს შორის, და მისი ფართობიდან და კონფიგურაციიდან გამომდინარე, ვერც ერთი სხვა პირი ვერ შეძლებდა იქ მშენებლობის წარმოებას, რითაც აიხსნება ის ფაქტი, რომ არც ერთი სხვა პირი არ დაინტერესებულა აუქციონში მონაწილეობის მიღებით. ეს არგუმენტი ნაკლებად დამაჯერებელია მეორე მიწის ნაკვეთთან მიმართებით. ეს უკანასკნელი არჩილ მამაცაშვილის საკუთრებებს შორის მოქცეული არ ყოფილა და სხვა კერძო სუბიექტის საკუთრებაში არსებული ნაკვეთი ემიჯნებოდა, რომელსაც აგრეთვე შეეძლო ნაკვეთის გაერთიანება.
არგუმენტი იმასთან დაკავშირებით, რომ მერიის მიერ რეგისტრირებული შეზღუდვის მოხსნა სრულიად ბუნებრივია, რადგან აუქციონის გზით შესყიდული ნაკვეთები, რომლებზეც შეზღუდვა ვრცელდებოდა, გაერთიანდა სხვა ნაკვეთებთან და კონფიგურაცია შეიცვალა
ლელა მამაცაშვილის მიერ მათ შეძენამდე, ზუსტად ამავე მიწის ნაკვეთის დანიშნულების ცვლილებასა და გაერთიანებას ითხოვდა ყოფილი მესაკუთრეც, რაზეც საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტოს უარი მიიღო. თუმცა როცა ნაკვეთები ლელა მამაცაშვილმა შეიძინა და ამჯერად უკვე მან მოინდომა ნაკვეთების დანიშნულების ცვლილება და გაერთიანება, მოთხოვნა დაკმაყოფილდა. აღნიშნული გარემოება ეჭვის საფუძველს ქმნის: ლელა მამაცაშვილის მიერ ამ ნაკვეთების შეძენის შემდეგ, მესაკუთრის ვინაობის გარდა არაფერი შეცვლილა. მანამდე საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტო უარს აცხადებდა დანიშნულების ცვლილებაზე და გაუგებარია, რამ გამოიწვია იმავე ფაქტობრივ გარემოებებში, ახალი მესაკუთრის პირობებში თანხმობის გაცემა.
არგუმენტი იმასთან დაკავშირებით, რომ რეალურად მშენებლობის ნებართვის მიღების პროცესი ნაცვლად ჟურნალისტის მიერ ხაზგასმული 2 თვისა, გაგრძელდა 10 თვემდე.
სტატიაში ხსენებული 2-თვიანი ვადა ეხება უშუალოდ სამშენებლო პროექტის შეთანხმებას და მასზე მშენებლობის ნებართვის მიღებას (და არა მიწის ნაკვეთის სამშენებლოდ გამოყენების დადგენის პროცედურას, რა კონტექსტშიც აქვს მოხსენიებული უჩა მამაცაშვილის ადვოკატს 10-თვიანი ვადა). პირველად სამშენებლო პროექტი არქიტექტურის სამსახურს წარედგინა 2024 წლის 22 აპრილს, ხოლო მშენებლობის ნებართვა გაიცა 2024 წლის 17 ივნისს. სტატიაში ყურადღება გამახვილებულია სწორედ სამშენებლო პროექტის შეთანხმებისა და მშენებლობის ნებართვის გაცემის უჩვეულოდ მოკლე ვადაზე. არსებული პრაქტიკის გათვალისწინებით, მსგავსი მასშტაბის და მოცულობის მქონე სამშენებლო პროექტის შეთანხმება საჭიროებს მერიის არქიტექტურის სამსახურის მხრიდან დეტალურ შესწავლას და მხოლოდ ამის შემდეგ გაიცემა მშენებლობის ნებართვა. ამ პროცესს, როგორც წესი, გაცილებით ფართო ვადა სჭირდება.
გარდა ზემოაღნიშნული ფაქტებისა, განცხადებაში უჩა მამაცაშვილის ადვოკატი წერს, რომ “ცალკე უნდა აღინიშნოს სტატიის სტრუქტურა და დიზაინი, სადაც მსხვილი პლანით, მკითხველის
ყურადღების მისაპყრობად წარმოდგენილია ბატონი ბიძინა ივანიშვილის ფოტო და პოლიტიკური
პასკვილის დონის მსჯელობა ივანიშვილის ოჯახის და მისი ნათესავების ე.წ. გავლენებზე, რაც ცხადს ხდის, რომ ამ წერილის მიზანი ე.წ. ჟურნალისტური გამოძიება კი არ იყო ბატონი უჩა მამაცაშვილის ოჯახის მიერ სრულიად კანონიერად შეძენილი მიწის ნაკვეთების შესახებ, არამედ ჟურნალისტი […] კონკრეტული ოპოზიციური პარტიების დღის წესრიგით ხელმძღვანელობდა”.
Forbes Georgia ხელმძღვანელობს ფაქტებზე დაფუძნებული რეპორტინგის პრინციპებით. თავდაპირველი სტატია ეფუძნებოდა ღია წყაროებიდან მოპოვებულ მონაცემებს და შეიცავდა მტკიცებულებებს, რომელთა გადამოწმებაც თავად მკითხველებსაც შეუძლიათ. ბრალდებები იმის შესახებ, რომ ჟურნალისტი კონკრეტული ოპოზიციური პარტიების დღის წესრიგით ხელმძღვანელობდა, მოკლებულია საფუძველს და ემსახურება დისკუსიის სხვა რელსებზე გადაყვანას, რომლის მიზანიც სპეკულაციაა და არა — საგნობრივი მსჯელობა.
უჩა მამაცაშვილის მხარის განცხადებაში ასევე წერია, რომ “სტატიაში ჟურნალისტი აცხადებს, რომ ისინი მასალის მომზადების პროცესში დაუკავშირდნენ ბატონი უჩა მამაცაშვილის წარმომადგენელს, თუმცა მიუხედავად ჩვენი მოთხოვნისა, ჟურნალის მთავარმა რედაქტორმა ბატონმა შოთა დიღმელაშვილმა, ასეთი კომუნიკაციის ამსახველი ინფორმაცია ვერ წარმოადგინა”.
Forbes-ის რედაქცია განმარტავს, რომ სტატიის თავდაპირველ ვერსიაში აღნიშნული იყო, რომ კომენტარისთვის მივმართეთ უჩა მამაცაშვილის წარმომადგენლებს. ჩვენი განზრახვა იყო ამავე სტატიაში გამოქვეყნებულიყო უჩა მამაცაშვილის პოზიცია და ამისთვის მზად გვქონდა კითხვებიც, თუმცა შიდა მოკვლევის შედეგად დადგინდა, რომ წერილი ხარვეზის გამო არ გაგზავნილა და შესაბამისად, ადრესატთანაც არ მისულა. ვწუხვართ ამ ფაქტის გამო და ვაცნობიერებთ, რომ ყველა მხარეს უნდა ჰქონდეს პასუხის გაცემის შესაძლებლობა. სწორედ ამიტომ გადავწყვიტეთ, წარმოგვედგინა უჩა მამაცაშვილის ადვოკატის არგუმენტები სტატიაში განხილული საკითხების შესახებ. ხაზს ვუსვამთ, რომ თავდაპირველი სტატია განახლდა ჟურნალისტური სტანდარტების დაცვით.
სტატია განახლების რეჟიმშია.
