Forbes Georgia-ს მთავარი რედაქტორი „თავისუფალი დემოკრატების“ ლიდერსა და თავდაცვის ყოფილ მინისტრს ქვეყნის მიმდინარე პოლიტიკური მოვლენებისა და მისი სამომავლო გეგმების შესახებ ესაუბრა.
ამერიკაში ვიზიტთან დაკავშირებით მაინტერესებს, რა მიზნით მიბრძანდებით?
მე ვარ მიწვეული ჰალიფაქსის უსაფრთხოების ფორუმზე. მართალია, მიწვეული ვიყავი, როგორც თავდაცვის მინისტრი, მაგრამ შემდეგ თვითონ ორგანიზატორებმა ასევე მთხოვეს, ჩავსულიყავი, მიუხედავად იმისა, რომ თანამდებობა აღარ მაქვს. აინტერესებთ ჩემი ხედვა ზოგადად ჩვენს რეგიონში უსაფრთხოების გარემოზე, რუსეთთან დაკავშირებით. იგივე ის აგრესია, რომელიც მიმდინარეობს უკრაინაში, და რამდენად შეიძლება ამ პროცესებმა შედეგები გამოიღოს საქართველო- რუსეთის ურთიერთობებში. ასევე, ჩვენი რეგიონის უსაფრთხოების საკითხებზე მექნება სიტყვით გამოსვლა. იქ ძირითადად იკრიბებიან თავდაცვის მოქმედი, ყოფილი მინისტრები, უსაფრთხოების საკითხებში გამოჩენილი, ასე ვთქვათ, ანალიტიკური ჯგუფებისა და ინსტიტუტების ხელმძღვანელები. მე მგონია, რომ ძალიან საინტერესო და მნიშვნელოვანი ფორუმია, და ცალსახად კარგია, რომ მასზე საქართველოა წარმოდგენილი და საქართველოს სიტყვა და აზრი იქ იყოს გაჟღერებული. მე, ბუნებრივია, მთავარ ამოცანად სწორედ ეს მიმაჩნია, რომ ის საფრთხეები, რაც დღეს ჩვენს უსაფრთხოებას აქვს რუსეთის მხრიდან, ამაზე ძალიან ღიად ვისაუბრო. ასევე გამოსავალი შევთავაზო, ჩვენი ხედვა გამოსავლის ჩვენს დასავლელ პარტნიორებს. ჩემი აზრით, დრო დადგა, რომ გადაიდგას ძალიან მტკიცე ნაბიჯები რუსეთთან მიმართებით როგორც ეკონომიკური და ფინანასური სანქციების კუთხით, ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია სამხედრო შემაკავებლის ფაქტორის ამოქმედება. ისეთივე დაახლოებით, როგორიც ცივი ომის დროს იყო, იმიტომ რომ რუსეთმა პრაქტიკულად უკვე გადადგა ნაბიჯი ცივი ომის დაწყებისკენ. და მე მგონია, რომ სანქციებისა და სამხედრო შემაკავებელი ფაქტორების კომბინირება მოგვცემს საშუალებას, ეტაპობრივად გავანეიტრალოთ რუსეთის საფრთხე.
თქვენ როცა ხელისუფლებაში იყავით, მაშინ საქართველოს მთავრობამ გადაწყვიტა, არ შეერთებოდა დასავლეთის მიერ რუსეთისთვის დაწესებულ სანქციებს. ახლა რამე სხვა ხედვა გაქვთ? მაშინ არაფერი გითქვამთ ამასთან დაკავშირებით.
ისევე როგორც გასულ პერიოდში, ახლაც საქართველოს მხრიდან დაწესებულ სანქციებს ისეთი ეფექტი არ ექნება, ბუნებრივია, როგორიც ნატოს ქვეყნების, ევროკავშირის ქვეყნების სანქციებზე, რომელთანაც ძალიან დიდი სავაჭრო ურთიერთობები აქვს რუსეთს. განსაკუთრებით იმ ქვეყნებთან მიმართებით, რომელთაც აწვდის ენერგომატარებლებს. რეალურად რუსეთს სჭირდება მათი ფინანსური, ასე ვთქვათ, შესაძლებლობები, რომლებიც მიდის რუსეთში და ამ კუთხით გადადგმული ნაბიჯები სანქციებისა რეალურად იმოქმედებს რუსეთის პოლიტიკის შეცვლაზე. ევროკავშირის მხრიდან არასოდეს ყოფილა მოთხოვნა სანქციებთან მიერთების თაობაზე, პირიქით, ყველა შეხვედრაზე ევროკავშირის ლიდერები მოგვიწოდებდნენ არსებული სავაჭრო ურთიერთობების შენარჩუნებისკენ. კიდევ ერთხელ ვიტყვი – კომბინირებულად ასევე სამხედრო შემაკავებელ ფაქტორთან. ნატოს გადაწყვეტილებები, რომლებიც უელსის სამიტზე იქნა მიღებული და რომლებიც ახალი ძალების განთავსებაზეა გამიზნული ნატოს აღმოსავლეთით, ეს არის ერთი ნაბიჯი. მეორე ნაბიჯი უნდა იყოს ასევე პარტნიორი ქვეყნების, ისეთის როგორიც საქართველო, უკრაინა, და სხვა პარტნიორებია, კონკრეტული ნაბიჯები გადადგმული მათი და კონკრეტულად საქართველოს თავდაცვითუნარიანობის ამაღლებისკენ. აი, ეს იქნება ერთ- ერთი მთავარი თემა, რაზეც მე ვისაუბრებ ჰალიფაქსის სამიტზე. შემდეგ, რა თქმა უნდა, მექნება შეხვედრები ვაშინგტონშიც. სადაც შევხვდები როგორც სახელმწიფო დეპარტამენტის, ასევე თეთრი სახლისა და კონგრესის სხვა წარმომადგენლებს. და ანალოგიურად მე ვიქნები ყველაზე დიდი მხარდამჭერი ამ შემთხვევაში საქართველოსთან მიმართებით იმ გეგმების განხორციელების, დაჩქარების, რომლებიც ჩვენ, როდესაც ხელისუფლებაში ვიყავით, შევათანხმეთ ჩვენს პარტნიორებთან და კონკრეტულად ამერიკის შეერთებულ შტატებთან.
უფრო გრძელვადიან გეგმებზე მინდა გკითხოთ: როგორ აპირებთ ოპოზიციიდან თქვენი საქმიანობის წარმართვას?
მე ძალიან დიდი რწმენა მაქვს, რომ როდესაც ასეთი ცვლილება ხდება, ცვლილებებს თან ახლავს შესაძლებლობები. და ეს შესაძლებლობა მიეცა დღეს თავისუფალ დემოკრატებს. რა თქმა უნდა, სამწუხაროა, რომ ის გეგმები, რომლებიც ჩვენ 2012 წელს გვქონდა, ბოლომდე ვერ მივიყვანეთ იმ კრიზისის გამო, რომელიც შეიქმნა ხელისუფლებაში უახლოესი ორი კვირის წინ. მაგრამ მე დარწმუნებული ვარ, რომ ახლა ახალი სივრცე გაეხსნა საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაში და მე დარწმუნებული ვარ იმაშიც, რომ თავისუფალ დემოკრატებს აქვთ დიდი ველი შესავსები და ჩემი მთავარი ამოცანა უახლოესი ორი წლის განმავლობაში იქნება თავისუფალი დემოკრატების პარტიის მომზადება არჩევნებისთვის. ეს ნიშნავს იმას, რომ რეგიონალური სტრუქტურები უნდა გავაძლიეროთ, გავაძლიეროთ ჩვენი პარტიული აქტივი, რომ დიალოგი ხალხსა და საზოგადოებასთან იყოს უფრო ქმედითი და მე მართლაც ვაპირებ, რეალურად მოვიარო მთელი საქართველო და ვიყო ამ დიალოგში ჩემს საზოგადოებასთან. მასევე მნიშვნელოვანია, შევქმნათ საქართველოს განვითარების მოდელი, ხედვა, რომელიც საშუალებას მოგვცემს, მკაფიოდ დავინახოთ, რა სჭირდება სახელმწიფოს როგორც ჩვენი ქვეყნის ეკონომიკური განვითარების, ასევე ბიზნესის განვითარების კუთხით. განვახორციელოთ სტრუქტურული ცვლილებები, რათა ხელი შევუწყოთ, რომ რაც შეიძლება მეტი დასაქმების პროგრამა გაჩნდეს. ასევე მე ღრმად მწამს, რომ ის ადამიანები, ვინც დღეს სიღატაკეში არიან, მათ უნდა შევუწყოთ ხელი, რომ გზა გაიკვალონ საშუალო ფენისკენ. ამას სჭირდება ძალიან კარგად გააზრებული ეკონომიკური განვითარების გეგმა. მე დარწმუნებული ვარ, რომ იმ ადამიანებთან ერთად, ვისთანაც მე ურთიერთობა მაქვს პარტიის გარეთ, მოვახერხებთ ასეთი მოდელის ჩამოყალიბებას. საქართველოს აქვს უდიდესი შანსი ახლა, მას შემდეგ, რაც ხელი მოეწერა ასოცირების შეთანხმებას, თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმებას, ჩვენი პროდუქცია ევროპაში გავიტანოთ. ეს შანსი სწორედ ახლა არის გამოსაყენებელი და ამას სჭირდება ძალიან მიზანმიმართული, გეგმაზომიერი განხორციელება ჩვენ მიერ აღებული ვალდებულებების ევროკავშირთან, მაგრამ შიგნით თვითონ სახელმწიფომ უნდა გადადგას პირველი ნაბიჯები ბიზნესის ასეთი ხელშეწყობისთვის.
როგორ ფიქრობთ, ვინ იქნებიან თქვენი ძირითადი კონკურენტები 2016 წლის არჩევნებში?
ჩვენ, ყოველ შემთხვევაში ამ ეტაპზე, არ ვაპირებთ კონკრეტული საუბრის ან თუნდაც დიალოგის წარმოებას რომელიმე პოლიტიკურ ძალასთან პოლიტიკურ პარტნიორობაზე. საკმარისი დროა 2016 წლის არჩევნებამდე, რომ პირველ რიგში საკუთარი პოლიტიკური ორგანიზაციის გაძლიერებაზე ვიზრუნოთ. რაც შეეხება ოპონენტებს, მე მგონია, რომ შემდეგი არჩევნები იქნება ძალიან კონკურენტული. კონკურენტული იმ გაგებით, რომ წინა არჩევნები ჩატარდა იმ ვითარებაში, როდესაც ყველა იყო ხელისუფლების წინააღმდეგ. და ამისთვის საკუთარი პოლიტიკური ფასის გადახდა მოგვიხდა ყველას. ახლა დადგა დრო და შემდეგი არჩევნები იქნება ახალი ეტაპი იმისთვის, რომ პოლიტიკური ძალები გაერთიანდნენ ღირებულებების ირგვლივ. ჩვენ ძალიან მნიშვნელოვანი რამ ვთქვით ჩვენი პარტიის ყრილობაზე. ჩვენ ვთქვით, რომ ყველას ვთავაზობთ თანამშრომლობას, ვისთვისაც რეალურად ღირებულია თავისუფლება, ადამიანი, ევროპული ღირებულებები. საზოგადოების წევრებს, მოქალაქეებს ვთავაზობთ ასეთი პარტნიორობის ახალ სივრცეს. დღემდე, სამწუხაროდ, პოლიტიკაში ყოფნა ასოციირდებოდა და პირდაპირ მიბმული იყო ტალახის სროლასთან. ერთმანეთში მოწინააღმდეგის ძიებასთან. ჩვენ გვინდა ეს მავნე ტრადიცია შევცვალოთ და, ჩემი აზრით, ის, რაც ახლა მოხდა პოლიტიკაში, ამის შანსს აძლევს საზოგადოებასა და პოლიტიკურ ძალებს. ამიტომ ეს ყველამ უნდა გამოვიყენოთ. მთავარია, რომ მართლაც რეალური კონკურენტული გარემო უყოს შექმნილი, სამართლებრივი კუთხით, საარჩევნო სისტემის კუთხით და ამაში მე ვხედავ ჩვენი ფრაქციისა და საპარლამენტო აქტიურობების ძალიან დიდ ნაწილს, რაც დაეხმარება ქვეყანას, შექმნას ასეთი სამართლიანი სისტემა და ამ შემთხვევაში საზოგადოების სიტყვა იქნება გადამწყვეტი.
თქვენ ოპოზიციაში წასვლის დღესაც და აი ახლაც ბრძანეთ, რომ მზად ხართ ითანამშრომლოთ ყველა პროდასავლურ პოლიტიკურ პარტიასთან. ვის გულისხმობთ, რომელ პარტიებს გულისხმობთ?
მე ვიგულისხმე საზოგადოების ყველა წევრი, საზოგადოების ყველა წარმომადგენელი და ჯერჯერობით ჩვენ არ ვსაუბრობთ პოლიტიკურ პარტიებთან პოლიტიკურ ერთობაზე. ამის აუცილებლობა დღეს არ დგას. მე მგონია, რომ ამაზე საუბრის აუცილებლობა და საფუძველი გაჩნდება, როდესაც არჩევნებს მივუახლოვდებით. სავარაუდოდ, 6 თვე როდესაც იქნება დარჩენილი არჩევნებამდე. ამ დროს ჩვენ, ბუნებრივია, ჩვენი ძალების დემონსტრირებას შევძლებთ. აი, ის სამუშაო, რომელიც უნდა გავწიოთ უახლოესი წელიწად- ნახევრის განმავლობაში. წესით, სწორედ მაშინ უნდა წარმოჩნდეს, რა კონკრეტული ამოცანების მიღწევა შეგვიძლია ჩვენ დამოუკიდებლად საპარლამენტო არჩევნებში გასვლისას. ახლა ერთ კონკრეტულ საკითხსაც მინდა გავუსვა ხაზი: მე მგონია, რომ 5 წლის საჯარო სამსახურის შემდეგ ჩვენი, თავისუფალი დემოკრატების პოლიტიკაში გადასვლის მიზეზი იყო ის, რომ დავინახეთ მაშინდელი ხელისუფლების გადახვევა იმ ღირებულებებისგან, რის გამოც ჩვენ ვემსახურებოდით სახელმწიფოს. ჩემი აზრით, 2012 წლის არჩევნებში ახალი შანსი გაუჩნდა ქვეყანას, მაგრამ ამ შანსს გამოყენება უნდა. და მე დარწმუნებული ვარ, რომ საზოგადოებაც ასევე ფიქრობს, რომ დღეს ყველა ის ღირებულება, რის გამოც ჩვენ შევიკრიბეთ და რა მიზნებიც დავუსახეთ საკუთარ თავს, მიღწეული არ არის. არის გარკვეული გარღვევა საგარეო პოლიტიკურ ფრონტზე, იმავე ნატოსთან, ევროკავშირთან ურთიერთობის კუთხით, მაგრამ ძალიან ბევრია შესაცვლელი იმისთვის, რომ გადაწყვეტილების მიღების სისტემა ეკონომიკურ თუ სხვა თემებზე, ძალიან ქმედითი იყოს. დღეს, სამწუხაროდ, იმის გამო, რომ ქვეყანას არ მართავს ინსტიტუციები და დღეს ერთი ადამიანის ნებაზეა დამოკიდებული სახელმწიფოებრიობის საკითხის გადაწყვეტა, ამიტომ იჭიმება ყველანაირი და ყველა სახის გადაწყვეტილება. ის, რასაც 5 წუთი ან თუნდაც ერთი დღე სჭირდება, იჭიმება ორი თვე და ეს, რა თქმა უნდა, საინვესტიციო კლიმატზეც მოქმედებს. ეს, რა თქმა უნდა, მოქმედებს ბიზნესის განვითარების შესაძლებლობებზეც. ჩვენ – თავისუფალი დემოკრატები – ვთვლით, რომ რაც შეიძლება პატარა უნდა იყოს სახელმწიფო ბიუროკრატია და რეგულაციები უნდა იყოს მიმართული იქითკენ, რომ წავახალისოთ ინოვაცია, წავახალისოთ ის ბიზნესმენები, რომლებსაც შეუძლიათ მეტი სამუშაო ადგილი შექმნან და აქ ვხედავ ასევე ჩვენს როლს სახელმწიფოებრივი რეგულაციების ისე გამარტივებაში, რომ ბიზნესმენს სწორედ ის გარემო შეექმნას, რაც მას სჭირდება და ხაზს გავუსვამ ასევე, მე ღრმად ვარ დარწმუნებული, ჩვენ გვაქვს ისეთი პოტენციალი, რომ ღარიბ ფენას, რომელიც, სამწუხაროდ, საქართველოში ძალიან დიდია, მიეცემა საშუალება, საკუთარი გზა გაიკვალოს საშუალო ფენისკენ. რა თქმა უნდა, ცალკე არის შესამუშავებელი განათლების სფეროს პოლიტიკა. ყველაზე დიდი ინვესტიცია სახელმწიფომ და ჩვენმა ხალხმა სწორედ განათლებაში უნდა ჩავდოთ. ახალგაზრდების განათლებაში და ისეთ პროფესიებში, რომლებიც ჩვენთვის და ჩვენი ეკონომიკისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. სამწუხაროდ, ბოლო წლების განმავლობაში ძალიან დიდი ნაპრალი გაჩნდა ისეთი პროფესიების ჩამოყალიბების კუთხით, როგორიცაა აგრონომია, როგორიცაა იგივე ინჟინერია. აქედან გამომდინარე, ეს იქნება ერთ- ერთი ამოცანა ჩემი და ჩვენი პარტიის, რომ სწორი ხედვა შევქმნათ, რომელსაც ენდობა როგორც ბიზნესმენი, ასევე გლეხი და ასევე ახალგაზრდა.
ორიოდე დღის წინ თქვენი თანაგუნდელი ბატონი ბუკა პეტრიაშვილი ჟურნალისტს ესაუბრებოდა და თქვა, რომ ეს არის ერთი კაცის ნება– სურვილით წარმოებული კამპანია თქვენ წინააღმდეგ. ჟურნალისტის კითხვაზე, თუ ვინ არის ეს ერთი კაცი, ბატონმა ბუკამ კითხვითვე უპასუხა: თქვენ თვითონ ვერ ხვდებით? ახლა თქვენც თქვით, რომ აი, ერთი კაცი იღებს გადაწყვეტილებებს – ვინ არის ეს ერთი კაცი?
ძალიან ნათლად გამოჩნდა ბოლო მოვლენების დროს, თუ რამდენად ჩახედულია ბიძინა ივანიშვილი იმ დეტალებში, რომლებზეც პროკურატურაც კი არ საუბრობს ასე ღრმად. იმ გასაიდუმლოებული საქმის დეტალებში, რომლის შესახებ ადვოკატებსაც არა აქვთ დღეს ინფორმაცია, რომ დაიცვან ბრალდებულები. ეს კიდევ ერთი საბუთია იმის, რომ ქვეყანას ერთი კაცის ნება და არა ინსტიტუტები და კანონები მართავს. რა თქმა უნდა, ეს ყველა სფეროზე არ შეიძლება განზოგადდეს. მაგრამ როდესაც ხელისუფლებაში პრემიერ-მინისტრი არ არის გადაწყვეტილების მიმღები პირი, როდესაც მას აქვს ვალდებულება იმისა, რომ ყველა საკითხი შეათანხმოს კონკრეტულ ადამიანთან, ეს ქმნის ვაკუუმს, რომელიც ძალიან მნიშვნელოვანი ეკონომიკური თუ სხვა გადაწყვეტილებების მიღებას აფერხებს. ეს, რა თქმა უნდა, ჩვენი ქვეყნისთვის დამაზიანებელია. ეს დამაზიანებელია ჩვენი დეკლარირებული ამოცანისთვისაც: ჩვენი მიზანი ევროპაში გაწევრიანება, ევროპულ სივრცეში შესვლაა. ასეთი დემოკრატია იქ ვერ შევა. ამიტომ ამას სჭირდება ინსტიტუტების გაძლიერება, ამისთვის ყველა თანამდებობის პირს უნდა ჰქონდეს მიცემული და დელეგირებული უფლება, რა თქმა უნდა, თავისი მოვალეობების ფარგლებში. ეს სისტემა გასამართია. მე არც ველოდებოდი, რომ ამ მოცულობის კულტურული, სახელმწიფოებრივი ცვლილება განხორციელდება ერთ დღეში ან ერთ წელიწადში, მაგრამ ტენდენცია უნდა იყოს სწორი. და მე მგონია, რომ ჩვენ – თავისუფალ დემოკრატებს – ასეთი რამის შეთავაზება შეგვიძლია საზოგადოებისთვის.
4 ნოემბერს 18:00 საათზე თქვენ ბრიფინგი გამართეთ, სადაც ბრძანეთ, რომ ქვეყნის პროდასავლური მიმართულება საფრთხეშია. რამდენიმე საათში გამოვიდა პრემიერი და გაგათავისუფლათ თანამდებობიდან. ხომ არ გერჩივნათ, რომ თქვენ თვითონ გადამდგარიყავით?
მე არასდროს არ გავურბოდი პასუხისმგებლობას და ამ შემთხვევაშიც მე მთელი ჩემი ენერგია, გული, სული ჩადებული მაქვს და მქონდა თავდაცვის უწყებაში. ანუ ვემსახურებოდი ის საქმეს, რომელიც მომანდეს და მე, რა თქმა უნდა, ბრძოლიდან გაქცევა არასდროს არ მიკადრია და არც ახლა ვიკადრებდი. როდესაც ეს განცხადება გავაკეთე, ჩემი ამოცანა იყო, სააშკარაოზე გამომეტანა, რომ პროკურატურის ნაბიჯების შემდეგ საფრთხის ქვეშ დგება ის სტრუქტურა, რომელიც იყო აღიარებული და არის აღიარებული ნატოს და სხვა ძალიან დიდი ავტორიტეტის მქონე ევროპული სტრუქტურების მიერ, როგორც მოდელი და მაგალითი რეფორმებისა. ამ იმიჯის შელახვა, საუბარი იმაზე, რომ კორუფცია ყველგან არის, საუბარი იმაზე, რომ არაფერი წმინდა, თუნდაც ჯარი, არ არსებობს და ყველა არის გასვრილი, ეს მხოლოდ და მხოლოდ აზიანებს სახელმწიფოს და აზიანებს იმ ჯაჭვს, რომელიც კრავს საქართველოს ნატოსთან. და ამას მოჰყვა პრემიერ- მინისტრის გადაწყვეტილება, რომელიც, ჩემი აზრით, იყო არასწორი გადაწყვეტილება, თუმცა კიდევ ერთხელ ვიტყვი – ეს მისი არჩევანია. მეორე დღეს, როდესაც პრემიერ- მინისტრმა გააკეთა, ჩემი აზრით, ძალიან არასწორი შეფასებები ყოფილი კოლეგების მიმართ, მე მას სპეციალურად არ ვუპასუხე. არ ვუპასუხე იმიტომ კი არა, რომ მე პასუხი არა მაქვს. არ ვუპასუხე იმიტომ, რომ ჩემთვისაც, ჩემი გუნდისთვისაც – თავისუფალი დემოკრატებისთვის – არ არის მისაღები, რომ პრემიერ- მინისტრმა დაკარგოს სახე და ინსტიტუტი აღმოჩნდეს უხერხულ ვითარებაში, იმიტომ რომ სახელმწიფო ინსტიტუტების გაძლიერება ყველა ჩვენგანის ინტერესებში შედის.
და რატომ დაკარგა სახე პრემიერმა?
ამაზე ცოტა ფილოსოფიური საუბარიც შეიძლება გამოგვივიდეს, მაგრამ ძალიან მოკლედ ვიტყვი: როდესაც მართალი კაცი ხარ, სახეს არ კარგავ. მაგრამ როდესაც იცი, რომ შენს ნაბიჯებს პოლიტიკური მოტივი აქვს, როდესაც იცი, რომ შენ ამ ნაბიჯებით მართლაც აყენებ საფრთხისა და დარტყმის ქვეშ იმ ინსტიტუციას, რომელიც ყველაზე წარმატებულად არის აღიარებული, რა თქმა უნდა, ამ შემთხვევაში სიმართლის ძალა არც შენს სახეს აქვს და არც შენს სიტყვებს.
პოლიტიკურ სარჩულზე ვლაპარაკობთ და აი, რა მაინტერესებს: თქვენ მათი თანაგუნდელი იყავით, რას გერჩოდნენ, რა უნდოდათ თქვენგან? რა მოხდა?
ამას, მე მგონი, დრო უფრო ნათელ პასუხს გასცემს, საზოგადოებისთვისაც გარკვეული დრო უნდა გავიდეს, რომ შეფასებები უფრო ობიექტური იყოს. მე ვთვლი, რომ აქ რამდენიმე მიზეზი იყო. დაწყებული ადამიანური მიზეზით, დამთავრებული იმავე პოლიტიკური მიზეზით, რომელიც პირდაპირ მიანიშნებს, რომ შესაძლო პოტენციურ პოლიტიკურ ოპონენტს შეურყიო იმიჯი და მისი სახე წარმოაჩინო, როგორც გასვრილი პოლიტიკოსის, იმიტომ რომ – განსხვავებით ძალიან ბევრისგან, შეურაცხყოფას არავის არ ვაყენებ – თავისუფალი დემოკრატები ყოველთვის გამოვირჩეოდით იმით, რომ პოლიტიკას სუფთა ხელებით ვაკეთებდით და მომავალშიც ასე იქნება. ჩემი აზრით, ერთ- ერთი ამოცანაც სწორედ იყო – ჩვენი პოლიტიკური იმიჯის შელახვა, მეორე – ასევე დღესაც მაქვს ეჭვი, როდესაც ჩვენ არსებითი პაკეტი მივიღეთ უელსის სამიტზე, იმის შესრულებისა და აღსრულების შენელებაც ჰქონდა ვიღაცას განზრახული, იმიტომ რომ დრო და მომენტი შერჩეული იყო ასეთი შემოტევისთვის და ის მაშინ განხორციელდა, როდესაც მე ძალიან მნიშვნელოვან შეხვედრაზე ვიყავი საფრანგეთში, შემდეგ გერმანიაში და, ბუნებრივია, ეს ჩვენი კოლეგების მიერ აღიქმება, როგორც ძალიან დიდი კითხვის ნიშანი: არის საქართველო სტაბილური, არის თუ არა საქართველო მართლაც ერთ მუშტად შეკრული იმ მიზნის მიღწევისთვის, რისთვისაც თავდაცვის მინისტრი, საგარეო საქმეთა მინისტრი, ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის მინისტრი ჩამოდის და იბრძვის საქართველოსთვის? ამიტომ, ორი, ასე ვთქვათ მარტივი, ჩემი გადმოსახედიდან ახსნა შემოგთავაზეთ, თუმცა ბოლომდე ამის ანალიზს გარკვეული დროის შემდეგ შევძლებთ მეც და საზოგადოებაც.
რამდენად სერიოზულია და რამდენად სარწმუნოა განცხადება, რომ პროდასავლურ კურსს პროკურატურა ებრძვის?
რა თქმა უნდა, არავის არა გვაქვს იმის ილუზია, რომ ასეთი ინსტრუმენტები დამოუკიდებლად მოქმედებენ. სწორედ ამიტომაც გვჭირდება ჩვენ მეტი დაკვირვება ამ პროცესებზე, თუნდაც მეტი საზოგადოებრივი კონტროლი – რამდენად ღიად და სწორად წარიმართება გამოძიებები.
ჯერჯერობით ისე ჩანს, რომ თქვენი თანამშრომლების წინააღმდეგ აღძრული საქმეების გამო ნაწყენი წამოხვედით. რეალურად სად არის სხვაობა თქვენსა და ქართულ ოცნებას შორის? თქვენ ხელისუფლების ოპოზიცია ხართ, ხომ?
დიახ.
სად არის სხვაობა თქვენსა და მათ შორის, სად არის განსხვავებები პლატფორმებში?
ჩემი აზრით, გამორჩეული რაც არის, ეს არის პრინციპებისგან გადახვევა. როდესაც ჩვენ 2012 წლისთვის სიტყვა მივეცით ერთმანეთს და დავწერეთ პროგრამა, რომელიც საზოგადოებას შევთავაზეთ, და ის ნაწილი, რომელიც პრინციპულად აღებული ჰქონდა თავისუფალ დემოკრატებს თავის თავზე, პრაქტიკულად, უდიდესი ნაწილი შესრულებულია. მაგრამ ჩვენ ასევე ვთქვით, რომ სამართალდაცვითი სისტემა მთლიანად უნდა გაეთიშოს პოლიტიკას, პოლიტიკის შექმნაში არ უნდა მონაწილეობდეს. დღეს ჩვენ არა გვაქვს ისეთი ვითარება, როდესაც შეგვიძლია ვისაუბროთ, რომ სპეციალური სტრუქტურები მთლიანად გამოეთიშა პოლიტიკაზე ზემოქმედებას. ეს არის ბოლომდე მისაყვანი და ეს იყო ჩვენი პრინციპული მოსაზრება, გუნდის შიგნითაც როდესაც ვსაუბრობდით. მეორე – რაზეც ჩვენ ვისაუბრეთ არის ის, რომ ინსტიტუტები უნდა გავაძლიეროთ. იქ იქნება ალასანია, პეტრიაშვილი თუ ღარიბაშვილი, აღარ უნდა ჰქონდეს დიდი მნიშვნელობა პიროვნულ მახასიათებლებს, იმიტომ რომ ინსტიტუტი ისე უნდა გავმართოთ, რომ მან ავტონომიურად შეძლოს მუშაობა და კრიზისის შემთხვევაში თავისი მთავარი დატვირთვა შეასრულოს. ამ კუთხითაც გვქონდა ძალიან მნიშვნელოვანი აზრთა სხვადასხვაობა და მნიშვნელოვანია გადაწყვეტილებების მიღების სისწრაფე. დღეს საქართველო ისეთ ვითარებაშია, და ზოგადად ნებისმიერ ქვეყანაში, მთავარია, თუ რამდენად ეფექტურად ვიღებთ გადაწყვეტილებას და ვახორციელებთ. ამ კუთხითაც ძალიან ბევრი რამე არის დასახვეწი. მე კიდევ ერთხელ ვიტყვი: მე ძალიან მადლიერი ვარ იმ წლების, რომლებიც ჩემს თანაგუნდელებთან ერთად, მინისტრთა კაბინეტთან ერთად გავატარეთ. რაღაცები შევძელით, მართლაც ძალიან მნიშვნელოვანი. რაღაცები გასაკეთებელია. აქედან გამომდინარე, მე დარწმუნებული ვარ, რომ საზოგადოებაც გაგებით მოეკიდება იმას, რომ ყველაფერი ერთ დღეში ვერ შეიცვლება. მაგრამ საზოგადოებას უნდა ჰქონდეს იმის იმედი, რომ მთავრობას სწორი მიმართულებით მიჰყავს სახელმწიფო. და აი, ამ იმედის გაჩენა, ამ ნდობის გაჩენა საზოგადოებასა და ხელისუფლებას შორის მოითხოვს იმას, რომ შენ იყო ღია, ანუ მმართველობა უნდა იყოს ღია. და ეს იქნება ერთ- ერთი მთავარი გზავნილი, რომლითაც მე დიალოგში შევალ საზოგადოებასთან 2016 წლის არჩევნებისთვის.
პირდაპირ რომ ვთქვათ: სამინისტროს თანამშრომლების წინააღმდეგ წარმოებული საქმეები კანონის უზენაესობაა თუ პოლიტიკური დევნა?
ჩემთვის კითხვა აღარ არსებობს, რომ ეს არის პოლიტიკური დევნა, მაგრამ მხოლოდ ეს ჩემი სიტყვები არ უნდა იყოს საკმარისი. ამიტომაც არის მნიშვნელოვანი, რომ ადვოკატებს მიეცეთ საქმე, მიეცეთ საშუალება, დაიცვან ბრალდებულები და გამოძიება წავიდეს გამჭვირვალედ. სხვათა შორის, ყოველთვის, ნებისმიერ საქმეზე ჩვენი ძალიან ურყევი პოზიცია იყო, რომ სასამართლო და გამოძიება უნდა იყოს გამჭვირვალე. საზოგადოება უნდა იყოს ჩართული და აკონტროლოს ეს მიმართულება. მე დარწმუნებული ვარ იმაში, რომ თავდაცვის სამინისტროს დაკავებული თანამშრომლები მართლაც სრულიად უდანაშაულოები არიან. მე იმაშიც ვარ დარწმუნებული, რომ ბრალდების მხარემ ეს იცის. და ამიტომაც, ამით ვხსნი იმას, რომ ადვოკატებს მასალები ამდენ ხანს არ გადაეცათ. ამდენ ხანს არ გადაეცა და არ ჩააყენა საქმის კურსში დაცვის მხარე პროკურატურამ. მაგრამ ეს გარდაუვალია, ჭირი თავს არ დამალავს, ეს ყველა ვარიანტში მოხდება და მე ველოდები სწორედ ასეთი გამოძიების წარმოებას, შემდეგ სასამართლო პროცესს, სადაც ყველაფერს თავისი სახელი დაერქმევა.
ხომ არ მიგაჩნიათ, რომ მომწიფდა დრო, როცა ის რიტორიკა, რომ ეს იყო დამანგრეველი, სისხლიანი 9 წელი, უნდა შეჩერდეს და პოლიტიკური თვალსაზრისით უფრო ადეკვატური შეფასება მიეცეს იმ 9 წელიწადს?
მაგ 9 წელს, ისევე როგორც მანამდელ 9 წელს და ამ უახლეს რამდენიმე წლის პოლიტიკურ ისტორიასაც საზოგადოება გარკვეული დროის შემდეგ უფრო ობიექტურად შეაფასებს. მე მახსოვს ზვიად გამსახურდიას შემდგომი პერიოდის შეფასება, რომელიც ცხელი ემოციებით მოხდა, შემდეგ შევარდნაძის შემდგომი პერიოდის და ისტორია როდესაც დაიწმინდა და, ასე ვთქვათ, მტვერი დაიწმინდა, ჩვენ უფრო ნათლად დავინახეთ ის, თუ რა გაკეთდა, რა ვერ გაკეთდა. მე დარწმუნებული ვარ და არაერთხელ მითქვამს, რომ ყველა ხელისუფლებამ საქართველოს გარკვეული დიდი პოზიტივი მოუტანა, მაგრამ მათ ჰქონდათ ასევე შეცდომები, რომლებისგანაც დაზღვეული არავინ არ არის. ჩვენ ამოცანად გვაქვს, რომ რაც კარგი გაკეთდა, იმას დავაშენოთ ჩვენი ნაბიჯებით უკეთესი. და რაც ვერ გაკეთდა, იმის გამოსწორება შევძლოთ. მთავარი პოლიტიკური ცენტრი ჩვენი მიზნების უნდა იყოს აქეთკენ გადატანილი. იმიტომ რომ, ჩვენ ვერ შევთანხმდებით იმ შეფასებებში, რა იყო სწორი იმ დროს, რა იყო მართალი, რა იყო არასწორი. იმიტომ რომ დღეს სხვა ისტორიული პროცესები მიმდინარეობს ჩვენ ირგვლივ. და ამაში დრო არც უნდა დავხარჯოთ. კიდევ ერთხელ ვიტყვი, გამოსავალი ერთია – რაც კარგი იყო, ის შევინარჩუნოთ, იმაზე დავაშენოთ ახალი და რაც ცუდი იყო, ის გამოვასწოროთ.
ჯარს მართლა არა აქვს ტყვია-წამლის ფული?
მე შემიძლია ძალიან ნათლად გითხრათ, რომ დღეს საქართველოს შეიარაღებული ძალები არის უკეთ ნაკვები, უკეთ შეიარაღებული, და რაც მთავარია, საკმაოდ დიდი საბრძოლო გამოცდილების მქონე ქვედანაყოფებისგან შედგება. და მე მეამაყება, რომ მინისტრობის დროს ამაში ჩემი მოკრძალებული წვლილი შევიტანე. რაც შეეხება აი, ასეთ განცხადებებს, თუნდაც ყოფილი პრემიერ- მინისტრისგან, ბუნებრივია, ეს არის დამაზიანებელი ქვეყნისთვის, ქვეყნის თავდაცვითუნარიანობისთვის. ეს რა გზავნილია ჩვენი ქვეყნის მოწინააღმდეგეებისთვის? აბსოლუტურად არალოგიკური და არასწორი. თუ უფრო მეტსაც არ დავარქმევთ. სწორედ ეს კიდევ ერთხელ საფუძველს მაძლევს ვთქვა და გავიმეორო ის, რაც გითხარით: რომ ამ ყველაფერს აქვს სარჩულად პოლიტიკური მოტივიც და შეიცავს საფრთხეს, რომ საქართველომ ისე სწრაფად ვერ განავითაროს ნატოსთან საკუთარი, ინსტიტუციური დაახლოება, და საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის ამაღლება იმ ტემპით არ წავიდეს, რა ტემპითაც ჩვენ დაგეგმილი გვქონდა ნატოს უელსის სამიტის შემდეგ.
ელოდებით, რომ დაგიჭერენ?
იცით რა, მე სიმართლეს გეტყვით: მოვლენათა ასეთ განვითარებას არ ველოდები. მაშინ უნდა მოხდეს ჩვენი ქვეყნის ჩრდილოეთ კორეის რელსებზე გადაყვანა, რაც პრაქტიკულად გამორიცხულად მიმაჩნია ჩვენი საზოგადოების, ასე ვთქვათ, გულისთქმიდან გამომდინარე. მაგრამ მე პირადად აბსოლუტურად ყველაფრის- თვის მზად ვარ, იმიტომ რომ მე ახლაც და დღესაც ძალიან მიმძიმს ვიყო გარეთ, და ვიყო თავისუფალი, როდესაც ვიცი, რომ თავდაცვის სამინისტროს ხუთი თანამშრომელი, აბსოლუტურად უდანაშაულო ადამიანი, ზის საპყრობილეში. ეს არის ჩემთვის მართლაც ყოველდღიური ტკივილი და ამიტომაც ერთ- ერთ მთავარ ამოცანად სწორედ ის მიმაჩნია, რომ ეს პროცესი რაც შეიძლება სწრაფად დასრულდეს და უდანაშაულო ადამიანები საკუთარ ოჯახებს დაუბრუნდნენ.
თქვენი უკანასკნელი შეხვედრა ბიძინა ივანიშვილთან… მგონი, ახლა ძნელი მისახვედრი არ არის, ახლად წასული იყავით ოპოზიციაში და რომ დაგაზიანებდათ მასთან შეხვედრა. ხომ არ იყო დაჭერის შიშით გამოწვეული მაგ შეხვედრის ორგანიზება?
შეხვედრა შედგა სპონტანურად, შეიძლება ითქვას. წინა დღეს, როდესაც პოლიტიკურ საბჭოზე ვნახე ბიძინა ივანიშვილი, პირდაპირ ვუთხარი, რომ აქ მოსული ვარ ჩემს პოლიტიკურ პარტნიორებთან გამოსამშვიდობებლად, იმ პროცესის პატივსაცემად, რომელშიც ერთად ვიყავით და არ ვიყავით იქ მისული, რათა ბიძინა ივანიშვილთან გველაპარაკა, იმიტომ რომ ბიძინა ივანიშვილი არ წარმოადგენს, ფორმალურად მაინც, ყოველ შემთხვევაში, ამ საბჭოს წევრს. რაც შეეხება მეორე დღეს, ჩვენ უბრალოდ, შემთხვევით შევხვდით ჩვენი საერთო ნაცნობის მამის გასვენებაში და როდესაც მან შეხვედრა შემომთავაზა, მე დავთანხმდი, იმიტომ რომ, ელემენტარულად, ვთვლი, რომ კაცური, ასე ვთქვათ, მოვალეობაც იყო ჩვენი, რომ ერთხელ მაინც ყველაფრისთვის საკუთარი სახელი დაგვერქმია.
და რა დაარქვით?
მე ჩემი ხედვა ვუთხარი, რატომ მივიდა ჩვენი ხელისუფლება იქამდე, სადაც დღეს მივედით, რა იყო ამ კრიზისის გამომწვევი მიზეზები. მან საკუთარი მითხრა. რა თქმა უნდა, ჩვენ, როგორც ცა და დედამიწა, ისეთი განსხვავებული ხედვები გვაქვს თითქმის ყველა საკითხზე, მაგრამ ერთი, რაც შემიძლია ვთქვა და რაც აღვნიშნე კიდევაც, ორივე მხრიდან აღვნიშნეთ, რომ რაც არ უნდა მოხდეს, ჩვენი პოლიტიკური გზები გაიყო, ჩვენ აღარა ვართ არც პარტნიორები პოლიტიკურად, მაგრამ გვახსოვდეს, რომ ამან სახელმწიფო არ უნდა დააზიანოს. და ეს არის აბსოლუტურად ნორმალური და ჩვეულებრივი განწყობა ორი ადამიანის.
ივანიშვილი არის თუ არა საქართველოს რეალური მმართველი?
მე აღვნიშნე ჩემს წინა პასუხებშიც, რომ საქართველოში არის არაფორმალური მართვის, ასე ვთქვათ, ტრადიცია ჩამოყალიბებული დიდი ხნის განმავლობაში და, სამწუხაროდ, ეს ტრადიცია დღესაც გრძელდება. და მისი მხრიდან ასეთი ზედმიწევნით ზუსტი ცოდნა პროკურატურის ყველა ნაბიჯის და საქმის დეტალების, კიდევ ერთხელ მარწმუნებს, რომ მას აქვს წვდომა ასეთ ინფორმაციასთან და ჩემთვის მთავარი ახლა არ არის ამ შეფასების გაკეთება, რამ მიიყვანა აქამდე დღევანდელი ხელისუფლება. ჩემთვის მთავარი არის გამოსწორების გზებზე ვიფიქრო და კიდევ ერთხელ ვიტყვი, რაც გამოასწორებს ამას, არის ის, რომ უნდა გაძლიერდეს ინსტიტუტები, გაძლიერდეს საზოგადოებრივი და საპარლამენტო კონტროლი. და აქედან გამომდინარე, ორი წლის განმავლობაში, არჩევნებამდე, მთავარ ამოცანად სწორედ საზოგადოებასთან დიალოგში ვხედავ იმას, რომ შევთავაზო ისეთი მექანიზმები, როდესაც მოქალაქე დაიჯერებს, რომ ამ შემთხვევაში ის იქნება დაცული და მე ამ სივრცეს თავისუფალი დემოკრატებისთვის ძალიან კარგად ვხედავ.
ვინც ივანიშვილს ოდნავ მაინც იცნობდა, ვარაუდობდნენ, რომ იმ ცნობილ ჩანაწერს არ გაპატიებდათ . არ მიგაჩნიათ, რომ ახლანდელი მოვლენები იმ ჩანაწერის ექოა?
მე არასდროს არ გამიკეთებია კომენტარი ჩანაწერებზე, მის ავთენტურობაზე და არც ახლა მაქვს სურვილი, ამაზე ვისაუბრო.
ისე ივანიშვილთან ან ღარიბაშვილთან თუ გქონიათ მაგ ჩანაწერზე როდისმე საუბარი?
არა, არასდროს, არასდროს.
თუმცა, რომ არ ესიმპათიურებოდით ივანიშვილს, ყველასთვის ცნობილი იყო. ერთ- ერთ ბრიფინგზე თქვენს პირად საკითხებზე დაიწყო საუბარი. რატომ მიეცით საშუალება…
რაც შეეხება იმ ინციდენტს: ეს, რა თქმა უნდა არავისთვის და მათ შორის პირველ რიგში ივანიშვილისთვის არ იყო ღირსების შემძენი. და, ჩემი აზრით, ასეთი მეთოდებით საუბარი მოწინააღმდეგეზე, კონკურენტზე ან თუნდაც იმ ადამიანზე, რომელიც ძალიან არ გიყვარს და, ასე ვთქვათ, აგორება მედიაში ამ საკითხის, ჩემი აზრით, არის ყველაზე სულმოკლე ადამიანის ნაბიჯი და ამ შემთხვევაში მე, რა თქმა უნდა, კიდევ ერთხელ ჩემთვის დავრწმუნდი იმაში, რომ არ უნდა აჰყვე არასდროს ასეთ უღირს საქციელს და გააგრძელო შენი საქმის კეთება ისე, როგორც შენ ეს გწამს.
რა განცდა გაგიჩნდათ, როცა თეა წულუკიანის ბრიფინგი ნახეთ და სხვა იმედგაცრუებებიც ხომ არ გქონდათ?
იმედგაცრუებები ცხოვრებისეული გამოცდილების შეძენის ყველაზე კარგი შესაძლებლობაა. ეს გაფხიზლებს და რეალობასთან გაბრუნებს. ცხოვრებაა ასეთი. მით უმეტეს პოლიტიკური ცხოვრება კიდევ უფრო მეტი იმედგაცრუებით ყოფილა სავსე. მაგრამ მე აღვნიშნე კიდევაც, რომ ის, რაც ერთად გამოვიარეთ მე და თეამ 5 წლის განმავლობაში, ამას ეს კითხვის ნიშნის ქვეშ ნამდვილად ვერ დააყენებს. ეს მისი არჩევანია და აქედან გამომდინარე, მე ამაზე მეტ განმარტებას თუ კომენტარს ვეღარ გავაკეთებ.
ყველას გვახსოვს, როცა ღარიბაშვილი მორიგ თავდასხმას ახორციელებდა მარგველაშვილზე, თქვენ და თქვენი გუნდი არავის არ ჩამორჩებოდით მარგველაშვილის კრიტიკაში. მაშინ არ ფიქრობდით, რომ თქვენი ჯერიც მოვა?
მე ვერ ვიხსენებ ვერც ერთ შემთხვევას, როდესაც მე, როგორც თავდაცვის მინისტრმა, არაჯანსაღად შევაფასე მოვლენები იმ დროს, როდესაც მართლაც იყო გარკვეული უთანხმოება და ბზარი მთავრობასა და პრეზიდენტს შორის. პრეზიდენტი იყო და არის უმაღლესი მთავარსარდალი და მე მასთან ყოველთვის მქონდა, მიუხედავად ყველა სხვა დაძაბულობისა, ძალიან კარგი სამუშაო ურთიერთობები, რომლებიც გრძელდებოდა ყოველთვის, მუდმივად. ეს იყო ჩემი მოვალეობა, როგორც თავდაცვის მინისტრის და აქედან გამომდინარე, მე ვერ ვიხსენებ ვერც ერთ შემთხვევას, როდესაც შეიძლება ამ კუთხით თავდაცვის მინისტრი ვინმეს გაეკრიტიკებინა. რა თქმა უნდა, იყო ჩემი გუნდის სხვა წევრების მხრიდან გარკვეული პოზიციების დაფიქსირება, მაგრამ ეს იყო ადგილობრივ, კონკრეტულ საკითხებზე. მე არა მგონია, რაიმე იდეოლოგიური სარჩული ჰქონოდა ამას.
როდესაც გარედან ჯერჯერობით ყველაფერი დალაგებულად ჩანდა, თქვენი მეუღლე საკმაოდ მკვეთრ განცხადებებს აკეთებდა ფეისბუკის საშუალებით. პროვოცირება ხომ არ გაუკეთა ამ განცხადებებმა, ხომ არ დააჩქარა მთელი ამ ალიაქოთის წამოწყება?
ნათია ძალიან დამოუკიდებელი მოქალაქეა და ერთმანეთს ვაძლევთ იმის თავისუფლებას, რომ არ შევზღუდოთ ერთმანეთის საქმიანობით ის თავისუფლება, რომელიც ჩვენ ძალიან გვეძვირფასება, ერთსაც და მეორეს. აქედან გამომდინარე, ჩემი აზრით, ნათიას პროფესიაც, ნათიას სოციალური წრეც და მისი საქმიანობაც მას აძლევს ყველანაირ უფლებას, რომ საკუთარი პოზიციები ასე ღიად აფიქსიროს. ამაში მე კარგის მეტს ვერაფერს ვხედავ. ახლა ვისზე როგორ იმოქმედა ამან, ჩემი მხრიდან, რა თქმა უნდა, გასარჩევი საქმე არ არის.
რამდენად რეალური გგონიათ რუსული სამხედრო ინტერვენციის კიდევ ერთი საფრთხე?
ბუნებრივია, არასერიოზულად რომ აღვიქვა ის საფრთხე, რაც რუსეთიდან მოდის, ჩემი მხრიდან არასწორი იქნებოდა. როგორც თავდაცვის მინისტრი და ახლა, როგორც პოლიტიკოსი, გამომდინარე რეგიონში მიმდინარე დრამატული პროცესებიდან, რუსეთსა და დასავლეთს შორის მზარდი დაპირისპირებიდან და ჩვენი ქვეყნის ტერიტორიების 20%-ის რუსეთის მიერ ოკუპირების გათვალისწინებით, ჩრდილოეთიდან მომდინარე საფრთხეს ძალიან სერიოზულად განვიხილავ. სწორედ ამიტომაც მთელი აქცენტი, მთელი ენერგია გადართული მქონდა თავდაცვითი შეიარაღების გაძლიერებასა და ჩვენი თავდაცვითუნარიანობის ამაღლებაზე. ეს არის ერთადერთი გზა შესაძლო აგრესიის პრევენციისა. ის, რაც ხდება უკრაინაში – რუსეთის შეიარაღებული ძალების გადაადგილებები ჩრდილოკავკასიაში – ბუნებრივია, ასეთ საფრთხეს შეიცავს. საქართველო ამ შემთხვევაში ყველაზე მაღალი საფრთხის ქვეშ არის, იმიტომ რომ ოკუპირებულია აფხაზეთი, ოკუპირებულია ცხინვალის რეგიონი. დაახლოებით 12 000 სამხედრო მოსამსახურე უკვე არის ჩვენს ტერიტორიაზე. და აქედან გამომდინარე, ჩვენ ეს საფრთხე ყოველთვის ძალიან სწორად და ადეკვატურად უნდა შევაფასოთ. მაგრამ მე არ მინდა საზოგადოებას გავუჩინო გარკვეული აპოკალიპსური განცდა იმისა, რომ არ შეიძლება შესაძლო აგრესიის თავიდან აცილება და მე მინდა გითხრათ, რომ ამის ყველაზე სწორი პრევენცია არის, რაც შეიძლება სწრაფად განვახორციელოთ ნატოსთან მიღწეული შეთანხმება, რაც შეიძლება მეტი ნატო– საქართველოს ინფრასტრუქტურა განთავსდეს ჩვენს ქვეყანაში. რაც შეიძლება მეტი როტაციული წესით წვრთნები დაიწყოს საქართველოში როგორც ამერიკელების, ასევე ნატოს სამხედროების მონაწილეობით. და რაც შეიძლება მეტი ენერგიით გავაგრძელოთ ის საქმე, რომელიც თავდაცვის სამინისტროში დავიწყეთ ჩვენი შეიარაღებული ძალების უკეთ აღჭურვისა და თავდაცვითი შესაძლებლობების შეძენის. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი მნიშვნელოვანი არის იმისთვის, რომ ჩვენ ისეთი სტაბილური გარემო შევქმნათ, რომელიც ხელს შეუწყობს ეკონომიკურ განვითარებას და იმ შესაძლებლობების რეალიზაციას, რაც ჩვენ გაგვიჩნდა ევროპასთან ასოცირებული ხელშეკრულების შეთანხმებით. ეს ყველაფერი შესაძლებელია, თუკი საქართველო, ქართული საზოგადოება მართლაც ერთ მუშტად შევიკვრებით. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ყველა ერთ აზრზე უნდა ვიყოთ, მაგრამ ეს ნიშნავს იმას, რომ ჩვენი დამოუკიდებლობა და ეროვნული ამოცანა ევროპაში ჩვენი შესვლის, ყველა მოქალაქისთვის მთავარ ამოცანად იქცეს.
მარგველაშვილმა ერთხელ თქვა, რომ ქვეყანა კულუარებიდან არ უნდა იმართებოდეს და მერე თქვა, ივანიშვილი არ მიგულისხმიაო. ბატონი ბუკა პეტრიაშვილის დიალოგიც გავიხსენეთ ჟურნალისტთან. ხომ არ გგონიათ, რომ ქარაგმულად მოლაპარაკე და მორიდებული პოლიტიკოსების ნაცვლად უფრო გამბედავი პოლიტიკოსების დრო მოვიდა, რომლებიც ყველაფერს თავის სახელს არქმევენ?
კი, მე მგონია, რომ ზუსტად ეს დრო მოვიდა და ქართული საზოგადოებაც ამას ელის.
დიდი მადლობა.
(ინტერვიუ გამოქვეყნებულია Forbes Georgia-ს დეკემბრის ნომერში. ფოტო: ხათუნა ხუციშვილი).
